Salı, Eylül 27, 2005

paramparça

sustun birden
yarım kaldı serzenişin
kızgınlık değil bu
seni tanırım!
sende bilirsin
aynı iççekişlerini yaşayanlar
aynı denizden taş çıkarırmış
uzakta bir çocuk ağlasa
aynı sızı düşermiş
kızgınlık değil bu!
susma!
söz veriyorum
ne kadar yakarsa
o kadar parça olurum
söz veriyorum
hangi parçam değerse sana
onu dağlarım...

1 yorum:

pseudonym dedi ki...

uzakta olsan da yanımdaymiş gibi hissetmissin.paramparca oldum okurken.yanımda olsan sarılırdım sana.kucaklarım hasret ve sevgiyle...