fotoğrafın içinden

önceleri farketmedim yüzündeki yerleşik hüznü
sıradan bir fotoğraf karesinin unutulmuş bir köşesinde
kavruk bir hayatın eski kokusu
fotoğrafla eskimiş bir yüz
ne zaman göndermiştin
içindeki mektubu okumamışım
cevap beklemişmiydin
kimbilir ne kadar yaralamıştır seni
mektubunu okudum uzun bir cevap yazdım
aşık olduğumu düşündüm önce sana
sonra uzakta kalmış bir sevgilinin elini tutuyormuş gibi hissettim
tüm kelimeleri özenle seçtim yeni başlamış bir ilişkideki gibi

'' tüm bilinmeyenlerini kim kontrol edebilir kendi yaşamının
tüm bilinebilenleriyle birlikte ''
yine beylik bir cümleye bağladım tüm duygularımı
hiç sevmezdin bu yanımı biliyorum
tutarsızlıklarımı kolayca uzaklaştırıyordum kendimden böylece
yanlışlarımı kabullenmem gerekmiyordu
her yanlışa bir doğru söz bulunabilirdi nasıl olsa
istemezdin tutarsızlık olsun hayatında
ve istemezdin tutarsız birini karşında
herşeyin kabul edilebilir cevabı olsa
inan kaçarım onlardan
korktuğum herşeyin yanıtı gibiydin
alışkanlıklarım ve korkularım
onları yaratan bendim
böylesine kolay toz duman edilmeleri
yerlerinden oynatılmaları rahatsız etmişti beni
içinde benim olmadığım cevaplar
bana sorulmayan sorular gibiydi

bilgeliğine rağmen yenilmiştin işte
bilmeliydin
kendi sözünü aşmak erdemdir
benden böylesini beklemen haksızlıktı...

adresini yazmamışın sende
aynı yerdemiydin yine seni bulmalımıydım
neden yazdım sanki...